میخواستم
پنجشنبه ۱۷ شهریور ۱۴۰۱
«میخواستم بهت پیام بدم حالتو بپرسم»
«میخواستم بهت بگم فلان کارو کنی بهتره»
«همیشه به یادتم میخواستم بهت پیام بدم»
از سوم راهنمایی باهاش آشنا شدم و هر دو جز نفرات برتر مدرسه بودیم. سه سال دبیرستان رو با هم بودیم و بعد هم بصورت کاملا اتفاقی در یک دانشگاه و در یک رشته قبول شدیم. اواخر دانشگاه فاصله گرفتیم از هم. تفکراتش متفاوت شده بود. ازدواج کزده بود و به همین دلیل فکر میکرد که من بیکار عالمم و اون مسئولیتی به اندازه رئیس جمهور کشور داره. چند ماه بعد وقتی ارشد قبول شدم، متوجه شدم اون هم همون دانشگاه قبول شده. و کمکم با گذر زمان دوباره فاصلهمون کم شد و با هم دوست شدیم. تا وقتی دانشگاه تموم شد. دیگه خبری ازش نداشتم. چند باری ازش سراغ گرفتم و مکالمه با خوبی خوبم تموم میشد. و آخرین بار بهش گفتم که تو این مدت ندیدم تو شروع کننده مکالمه باشی، فکر میکنم که بودن و نبودن من برات تفاوتی نداره پس خدافظ. و اون هیچی نگفت. تا اینکه بعد از چندین ماه، چند روز پیش واتسپ پیام داده و احوالپرسی میکنه میگم این چند ماه کچا بودی میگه سرم شلوغ بود. دلیلش اصلا قابل قبول نبود، بعد از چند دقیقه مکالمه متوجه شدم که میخواد بره کربلا و برای حلالیت گرفتن پیام داده و این رو اصلا دوست نداشتم چون هدف این نبوده که از احوال من باخبر شه بلکه برای آرامش ذهن خودش بهم پیام داده.
وقتی به دلمون میفته یه کاری رو انجام بدیم، انجامش بدیم. انقدر نگیم میخواستماااا… ولی سرم شلوغ بود.
چندین سال میگذره و هیچ کاری نمیکنی و بعدا هم میگی میخواستم سرم شلوغ بود!
Journalist and writer Oliver Burkeman shares a strategy for generosity he learned from meditation teacher Joseph Goldstein:
"Whenever a generous impulse arises in your mind – to give money,
check in on a friend, send an email praising someone's work –
act on the impulse right away, rather than putting it off until later.
When we fail to act on such urges, it's rarely out of mean-spiritedness,
or because we have second thoughts about whether the prospective recipient deserves it.
More often, it's because of some attitude stemming from our efforts to feel in control of our time.
We tell ourselves we'll turn to it when our urgent work is out of the way,
or when we have enough spare time to do it really well;
or that we ought first to spend a bit longer researching the best recipients
for our charitable donations before making any, et cetera.
But the only donations that count are the ones you actually get around to making.
And while your colleague might appreciate a nicely worded message of praise more than a hastily worded one,
the latter is vastly preferable to what's truly most likely to happen if you put it off,
which is that you'll never get around to sending that message."