حالت روحی- گندترین
دوشنبه ۰۷ آذر ۱۴۰۱
وقتی درک نمیشی.
وقتی با همه آدما و دوستای دور و نزدیکی که میشناسی احساس تنهایی تو کل دنیا رو داری.
وقتی حس میکنی تو وضعیت بنبستی هستی. دنبال استقلالی، میخوای خودت خونه داشته مستقل داشته باشی ولی بخاطر وضعیت جامعه هیچوقت نمیتونی این حس رو تجربه کنی. چون از اول بهت گفتن میری مدرسه، ۲۰ میگیری. والدین هر چی گفت میگی چشم، بدون اینکه فکر کنی آیا حرف درسته و آیا تو دوست داری کاری که میگن رو انجام بدی، چون اینا رو هیچوقت بهت یاد نمیدن. چون میخوان یه برده پرورش بدن. بعد از مدرسه باید کنکور بدی، اونم طوری که دانشگاه سراسری قبول شی، چون آزاد گرونه. بعد باید بری دانشگاه دوباره درس بخونی. ترم آخر دانشگاه میگی چیکار کنم؟ میبینی همه دارن میرن ارشد تو هم تجربه کاری نداری میری ارشد، به دلایل مختلف: فرار از سربازی و تنبلی و …. ارشد تموم میشه میای رزومه میفرستی ردت میکنن، دلیل؟ عدم داشتن سابقه کاری مرتبط. آخه احمق سابقه رو از کجا بیاره آدم ۲۵ سالهای که از اون اول تو جامعه بهش یاد دادن مدرک بگیر فقط. بدون اینکه به مصاحبه دعوتت کنه و توانایی یادگیریتو بسنجه ردت میکنه. بعد میاد میگه نیرو نیست. همه هم شدن founder و co-founder. بعد حالا مثلا یه کاری پیدا کردی تو ۲۵ سالگی بعد دوست داری مستقل باشی. کو پول؟ با این حقوق میشه خونه گرفت؟ آیا دولت به این فکر نمیکنه که جوون مملکت باید حمایت شه برای استقلال جون اینها آینده کشورن. نه معلومه که فکر نمیکنه. فکر که نمیکنه هیچ، اصن به ذهنش خطور نمیکنه. چون یک مشت احمق و مفتخور قدرت رو در اختیار دارن و پولی که باید صرف حمایت از جوونای کسور و خیلی چیزای دیگه بشه رو میدن آدمای عقبمونده دیگهای مثل خودشون که سلاح بسازن، فلان کشور رو بگیرن.
وقتی تبعیض داره لهت میکنه.
وقتی بعد از مدتها به یکی اعتماد میکنی و بهش حس خوبی داری و میخوای که این ارتباط فراتر از دوستی باشه ولی بخاطر جبر جغرافیایی امکان رسیدن بهش نیست.
ولی اگر هنوز زندهای یعنی نقاط مثبتی داری تو زندگیت که باعث میشه اینا رو خنثی کنه و بتونی ادامه بدی. به اون نقاط مثبت فکر کن تا اونا بیشتر شن.
Walk on, walk on
With hope in your heart
And you'll never walk alone
برگرفته از آهنگ: You’ll never walk alone
سورس